کد مطلب:212948 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:267
تقیه در اسلام
با ظهور اسلام و تجلی وحی در جزیرة العرب و گرایش افراد به آن، حساسیت قریش و گروه های دیگر علیه اسلام و پیروان آن برانگیخته شد و سخت گیری های شدید تا حد قتل و كشتار علیه آنها آغاز گردید، چنان كه یاسر و همسر او سمیه را به جرم پذیرش «اسلام» به قتل رساندند. ولی فرزند ایشان عمار با درایتی خاص، تنها راه نجات جان خود را در آن دید كه به ظاهر مطابق میل آنها سخن بگوید، از این رو با اظهار تبری لفظی از حضرت محمد صلی الله علیه وآله وسلم، از آسیب آنها در امان ماند. اما یاران پیامبر او را متهم به ارتداد نموده و به رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم گفتند: عمار، كافر شده است. حضرت فرمود: «هرگز! وجود عمار از سر تا پا، پر از ایمان است و ایمان با گوشت و خون او درآمیخته است.»
وقتی عمار سرافكنده به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رسید و با گریه گفت: یا رسول الله! كفار قریش باعث شدند از تو تبری جویم و خدایان آنها را به نیكی یاد كنم. پیامبر اشك های او را پاك كرد و فرمود: «اگر بازهم از تو چنین خواستند، مطابق درخواست آنها سخن بگو.» [1] سپس این آیه نازل شد:
«مَنْ كفر بالله مِن بعد ایمانه الا من اكره و قلبه مطمئن بالایمان»؛ كسی كه پس از مؤمن شدن كافر شود، مرتد خواهد بود مگر كسی كه مجبور به كفرگویی شود، در حالی كه قلب او به ایمان قرص و محكم باشد. [2] .
با نزول این آیه و امضای عملكرد عمار توسط پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، «تقیه» به عنوان سنتی عقلایی در جامعه اسلامی و سپری برای نجات جان افراد مسلمان در مواقع خطر قرار گرفت. پس «تقیه» همان گونه كه از نام آن پیداست، حافظ و نگهبان افراد مبتلا در شرائط دشوار است.
همیشه از تقیه در مواقع لزوم استفاده می شده و تاریخ رواج آن از آغاز بعثت رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم تا پایان غیبت صغری می باشد. [3] .
وقتی عمار سرافكنده به حضور پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم رسید و با گریه گفت: یا رسول الله! كفار قریش باعث شدند از تو تبری جویم و خدایان آنها را به نیكی یاد كنم. پیامبر اشك های او را پاك كرد و فرمود: «اگر بازهم از تو چنین خواستند، مطابق درخواست آنها سخن بگو.» [1] سپس این آیه نازل شد:
«مَنْ كفر بالله مِن بعد ایمانه الا من اكره و قلبه مطمئن بالایمان»؛ كسی كه پس از مؤمن شدن كافر شود، مرتد خواهد بود مگر كسی كه مجبور به كفرگویی شود، در حالی كه قلب او به ایمان قرص و محكم باشد. [2] .
با نزول این آیه و امضای عملكرد عمار توسط پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم، «تقیه» به عنوان سنتی عقلایی در جامعه اسلامی و سپری برای نجات جان افراد مسلمان در مواقع خطر قرار گرفت. پس «تقیه» همان گونه كه از نام آن پیداست، حافظ و نگهبان افراد مبتلا در شرائط دشوار است.
همیشه از تقیه در مواقع لزوم استفاده می شده و تاریخ رواج آن از آغاز بعثت رسول الله صلی الله علیه وآله وسلم تا پایان غیبت صغری می باشد. [3] .
[1] مجمع البيان، ج 6، ص 389.
[2] نحل / 106.
[3] ر.ك: جايگاه و نقش تقيه در استنباط، ص 70 و 71.